25 Ekim 2010 Pazartesi

Paranormal Activity 2: E sıçamadım ama ben!

Alp korkma lan bişi yok fotoda :P
Geçen senenin en ürkütücü filmi Paranormal Activity'i duymayanlar değil bu blogu, bu gezegeni terk etsinler. Bi herifçioğlunun 15.000 dolara çektiği film 194 milyon dolar gişe yaptı ulan! Kimileri gecelerce uyuyamadı kimileri ise bu uyuyamayanları küçümsedi filan. Ben? Filmden değil, filmin sonrasında bıraktığı etkiden tırstım kabul edeyim. Hatta 2 ay boyunca gece hep 03:00de uykumdan uyandım, kendimden şüphe ettim! Ben küçükken tek başıma tuvalete gideceğim zaman annemle konuşa konuşa giderdim. Komik ama ciddiyim. "Şimdi koridorda koşuyorum ben, heh ışığı açtım, siz napıosunuz, tamam tamam girdim tuvalete" diye. Sonra da koştura koştura salona dönerdim. O derece tırsaktım, bunda beni 3 yaşında Freddy Kruger denen allahın cezasıyla tanıştıran ve bana oyun diye "saklambaç"ın en korkunç hali olan "hadi hayaletten gizlenelim" oyununu oynatan kuzenlerimin de etkisi var tabi. En büyük kuzen bildiğin çarşaf girer, biz de ondan saklanırdık. Altıma sıçardım ey okuyucu!

Bu Paranormal de o korkularıma oynadığından benim bünyede baya zor temizlediğim hasarlara yol açtı. Çünkü film korkutucu olmamasına rağmen, gece yatakta tek başıma uyurken "ya arkamı döndüğümde birisi adımı söylerse" diye kendi kendime gaz veriyordum. İlginç bir bilgi ben evde yalnızken hapşurmaktan da korkarım, gaipten bir ses "çok yaşa" diyecek diye. Amk! Bak şu anda resmen tırsmış durumdayım!!! Ben bi de küçükkene hep dua ederdim, önce bi bilgisayarım olsun diye, sonra da "Allahım ne zaman korkmayacağım ya ben Freddy'den, BeetleJuice'dan" diye. Şükür ki ikisi de kabul oldu, ne zaman oldu hatırlamıyorum ama son 10 yıldır bi boktan korkmaz oldum. Hatta ruh çağırma seansına bile katıldım! -o da başka bi yazı konusu olsun-
Beni son 10 yıldır tek korkutan bu film olunca, devam filmine beynimde verdim gazı verdim gazı. Gören ben çektim sanır. Her eleştiriyi okuyorum, millet diyor "ilkinden bile korkunç ve iyi" filan. Aha dedim bu sefer artık İstanbul'dayım ve tek başıma yaşıyorum, akşama iyice bi sıçıcam. 


Ben de böyle olacaktım lan!!
PA2, ilki kadar iyi değil ya. Evet yine onun seviyelerinde dolaşıyor ama mesela ilk 45 dakika hiç bi bokun olduğu yok! Yanımdaki seyirci osursa ondan korkacak haldeyim, o derece kilitlenmişim ama cık, bi skim döndüğü yok filmde. İkinci yarı fragmanda gördüklerimiz gerçekleşecek diye bekledim, onun da yarısını filme koymamış şerefsizler. Herneyse, yine de 2-3 yerde iyi zıpladık. Buna rağmen filmi kötüleyemem çünkü ilkiyle muhteşem zekice bir bağlantı yapıp mitolojiyi olağanüstü bir şekilde geliştirmişler. Sürprizi bozmak için söylemiyorum ama ilk filmi tekrar izlediğimde (cesaret edersem tabi) farklı bir gözle izleyeceğim kesin. Ayrıca çok da kral bir son yapmışlar, içim yağları eridi :)) Yine de ben bu yapımcıların, yönetmenlerin modunu anlamıyorum, çok yüklenirsek millet kalp krizi geçirir diye mi korkuyorlar? 10 dakika muhabbet 1 dakikalık korku sekansı şeklinde ilerliyor film, yap şunun 90 dakikasının 60 dakikasını arka arkaya korku seansı. Aksiyonu bi kesme yahu!! Tam korkmaya başlayacağız, sahne bitiyor. 

PA, bittikten sonra hissettirdikleriyle değerlendirilebilecek bir film bana göre, PA2'nin üstünden 3-4 saat geçti şu anda evde yalnızım üstelik eve geldiğimde apartmanda bir bebek ağlıyor ve köpeğin teki havlıyordu! Yine de bi "eneaammm" olamadım. Keşke olsaydım ya. Ha ama kurduğu bağlantıyla ilk Testere filmini bi haber izleyen ve 10 dakika etkisinden çıkamayan moduma giriş yaptım orası ayrı. İşin güzeli, bağlantı açıklandığında ilk anlayan bendim ve sinemada baya bi el çırpıp, "vay arkadaş" çektim :P

67/100

Hiç yorum yok: