Bayadır aklımda var aslında, sigarayı bırakmam lazım. Aslında hiç başlamamış olmam gerekirdi ama lise çağlarında yaptığım bir özentilikle ben de bu batağa saplanmıştım. Gayet uslu, etliyi sütlüyü karıştırmayan bir çocukluk geçiren ben aklımca olmayan asiliğimi sigarayla kapamaya çalışıyordum.
6 yılımızı vermişiz, aylarca beklemişiz, biz öyle 2 günde 1 sezon bitiremiyorduk, hafta hafta izliyorduk. (Bir sezonu biriktirip, arka arkaya izleyenler gözümde kesinlikle Lost hayranı değildir onu da belirteyim!) Çok büyük olaydı yani. Lost bitince bir afalladım ben, hayatımda bağımlılık yapan bir dizi kalmamıştı artık. Twin Peaks, Riget ve Friends biteli yıllar olmuştu, şimdi de Lost. Dedim bir dizi bulmam lazım, Mad Men'e baktım önceleri, harbiden "iyi" bir dizi ama bağımlılık yaratıp duygularımı tavan yaptıracak tarzda değil, onu askıya bıraktım. Bir kaç dizi daha baktım tutmadım, sonra dedim ulan hadi madem millet bu kadar coşuyor şu Battlestar Galactica'ya bir başlayayım ben...
 |
| MindFuck! |
Başlıktan iyi blog ismi olurmuş aslında :) Yıl ikibinbilmemkaç, digitürk bi kanal açmış Retromax diye, daha ben portakalda vitaminken yayınlanmış dizileri oynatıyor, Dallas filan. Manevi abim diyor ki, "bak o kanalda Twin Peaks diye bir dizi yayınlanacak, bi şans ver, çok beğeneceksin". Normalde kimsenin tavsiyesini sallamam ama adamdan gözüm korkuyor izlemezsem laf eder filan diye, bakıyorum ilk bölümüne, sonra 2-3 bölüm daha izliyorum ama nedenini bilmediğim bir şekilde bırakıyorum diziyi. Aynı sene doğumgünümde ne alakaysa başka bir seçenek yokmuş gibi bi kaç arkadaşa diyorum ki "para toplayın da bana Twin Peaks 1. sezon setini" alın. Evet her doğumgününde ne istediğini fiyatından alınabilecek yerlere kadar belirten bir insanımdır. |
| Alp korkma lan bişi yok fotoda :P |
Saçlarımdan açıcam muhabbeti, etrafımdaki herkes uzadığı yönünde hem fikir. Üstelik kullandığım saç şekillendiricisi 1 sürüşte 1 haftalık banyo yapmamış imajı yarattığı için pasaklı, pis, öeagk filan diyorlar. Şu dünyada saçlarım kadar taktığım birşey yoktur benim. Hep düz bir saçın hayalini kurmuşumdur. Günümüzde erkeklerin saçlarıyla kadınlardan çok uğraştığını düşünürsek benim ergenleşme zamanlarım bu konuda çok acılı geçti. Akranlarım binbir concon modelle gezerlerken ben jöle dışında birşey bilmezdim. Dalgalı saç + Jöle = Felaket. Hep aynada istediğim gibi diker, oha oldu derdim, okula bir giderdim "sokakta böyle mi dolaştım lan" ben dedirtecek kadar saçmasapan olurdu. Diğerlerinin saçları düzdü filan ona yoruyordum, halbuki değilmiş, jöle ıslak bişi amk, düz saçı bile kıvırır. Hayallerimdeki saça ulaşabilmek için o kadar kastım ki, bir saç kesimini 50 liradan açan berberlere bile gittim ulan! Neyse yıllar geçti, saça şekil vermeyi ufak ufak öğrendim bazen saçmaladım. Ama yine de hep duyduğum şey "çok dikmişsin" oldu. Şimdi bakıyorum da o eski fotolara, harbiden çok dikmişim, İstanbul'da adeta bir adet Özgürlük Heykeli gibi geziniyormuşum, breh breh. 
 |
| Thomas Dybdahl |
 |
| Mire |
Her albümü övüyorum, hepsine "en"li sıfatlar diziyorum filan ama normaldir, bu blog'a sadece favori müziklerimi koyuyorum. Blake Lewis, amerikanın popstar'ı American Idol'da Jordin Sparks'la finale kalıp, 2. olmuş bir eleman.
