Amerikan punk-rock müziğine feci kılımdır. Hatta bu tarz müzik yapanların hepsine toptan "American-Pie Rock'ı" derim, burun kıvırırım. Vampire Weekend'i de haklarında açılan davaya kadar ben böyle bir grup sanıyordum efendim. Araştırmazsan böyle oluyor işte. O Amerikan Pastası gruplarıyla alakaları yokmuş. İsimlerini epeydir duyuyordum bu grubun aslında ama popüler olan bana yaklaşmasın mantığında geri çevirip duruyordum Spotify'da gelen shuffle hadiselerini. Geçtiğimiz hafta Hurts'ün verdiği gazla dur dedim piyasada alternatif sularda gezinen kimler var. Hatta şöyle bir "yılın en iyi albümleri" listelerine göz attım. Maksat kulağa, blog'a malzeme çıksın.
Grubun 2. albümü Contra'nın yurtdışında hayvani bir başarı yakalamasının bir nedeni varmış. Müzik eleştirmenleri tarafından yere göğe sığdırılamayan albüm Metacritic'de 100 üstünden 81 alarak "universal claim" dediğimiz mevkiye yükselmiş mesela. NME'nin "gezegendeki en kendine has gruplardan biri" olarak değerlendirdiği VW tüm bu methiyeleri hak edecek kadar eşsiz, harikülade.
Folk müziği batının rock ve pop melodileriyle birleştiren ve arada da indie'ye kayan VW'in Contra'sı çocukluğunuza dönmek isteyeceğiniz kadar eğlenceli, naif tınlayan ama liriklerine baktıkça o kadar da sade takılmadığını göreceğiniz bir albüm.Her türlü gideri var yani.
Bana uzun, kahverengi-sarı renklerinde, etek uçları dantelli bir elbise giyen ve elinde bir kara hindiba tutan genç, kumral bir kızı düşündürtüyor bu albüm. Arada da Little Miss Sunshine gibi filmleri...
Tadımlık:
Full Porsiyon:
Download
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder